الموضوع: انا بكره ابويا

المشاركة الأصلية كتبت بواسطة imhotep

كلامك ده كله بيؤكد كلامى و انا كنت عارف انك كنت هتقول كده
صدقنى انا عارف و متخيل انك مش قادر تنسى الوحشية اللى كان بيضربك بيها و اسوأ شئ ان الطفل فى السن ده بيبقى فى منتهى الضعف و مش فاهم ايه اللى عمله يستدعى المعاملة الوحشية دى. . . فدى ذكريات انت مش هتنساها بسهولة و انا مش طالب منك محاولة نسيانها لكن بطلب منك فقط انك تحاول تبعد عينيك عن التركيز عليها بأستمرار. . . عشان تسمح لغيرها من الافكار و المشاعر انه يحل محلها و ان شاء الله هتكون افكار و مشاعر ايجابية و شافية لك انت على المستوى النفسى

انا بس احب استبق شئ انت بتقوله و اقولك على نتيجته مقدما عشان تصرف نظر عنه. . . صدقنى انت مش هتستريح خالص حتى لو شوفت والدك و هو مذلول سواء فى صحته او فى حياته . . . الانتقام مش بيريح خالص بل على العكس تماما لان فى حالتك انت بالذات الموضوع معقد. . . عارف ايه اللى هيحصل لو شوفت والدك مذلول و كمان اسوأ من كده لو انت ساهمت فى ده. . . بعد عمر طويل و بعد ان يصبح هو فى رحاب المولى عز و جل. . . ستأكلك انت مشاعر الذنب التى ستعذبك و لن تستريح بسببها ابدا. . . تعقيد موضوعك و ان الانتقام لن يفيدك سببه ان هذا الانسان هو فى النهاية ابوك. . . و اى انسان داخله جوع و عطش لمعنى الاب الحقيقى من عطف و رجولة و حماية لاسرته. . . طيب انت لم تجد هذا من ابوك و كبرت و وعيت الحقيقة . . . فماذا فعلت. . . لو سعيت للانتقام فسيطاردك ما فعلته طول عمرك و يجعلك تشعر بالذنب بقية عمرك لانه سينشأ داخلك صراع بين البر الواجب عليك بأبوك مهما كانت طبيعته و بين ما فعلته انت فعلا من انتقام. . . انت دلوقت فى مرحلة الشباب فبتفكر ان القوة و المعاملة بالمثل هى الحل. . . لكن لما تكبر و تعجز و تبقى فى مثل سنه فلن تحس بغير الندم على انك لم تحاول ان تحتمله و تسامحه و تغفر له و تركت نفسك تنهزم امام مشاعر الكره و العنف و عاملته بمثل ما عاملك. . . و ساعتها ستندم يوم لن ينفع الندم لان الفرصة هتكون راحت خلاص و مش هتعرف تغير حاجة. . . الفرصة معاك دلوقت. . . ان اولا تحاول تتفهم طبيعته و تتعاطف معه كضحية و ليس كجانى و تكون انت العاقل فى البيت و تحاول موازنة الامور بينك و بينه من ناحية و بينه و بين بقية عائلتك من ناحية اخرى. . . و مع الوقت مشاعر الكره ناحيته هتدوب شيئا فشيئا و معها الذكريات السيئة و فى مقابلها هيزيد اتزانك النفسى و قدرتك انت على التعامل بحكمة مع الامور. . صدقنى انا بقولك كده من واقع موقف شوفته مع صديق كان ابوه من نفس نوعية والدك. . . و انتهى الامر بالصديق ده الى انه نهر والده على فراش موته و قاله ما تخلص بقى. . . و لما ابوه مات فعلا و صديقى ده كبر فى السن. . . صديقى ده مش فاكر حاجة من كل اللى حصل الا الكلمة اللى قالها لابوه و هو على فراش الموت. . . و حاسس بذنب فظيع و بتطارده افكار ان حد من ولاده هيقوله نفس الكلمة و هو على فراش الموت. . . فأنا بوفر عليك من دلوقت كل اللى هيحصل لو اخدت طريق الانتقام. . . و الاهم انى بوضحلك الطريق الصحيح و الوحيد للشفاء. . . شفاء نفسك و ليس احد اخر

انا مش حنتقم منه ولا عاوز اذله بايدى لان امى مربتنيش على كده وبعدين عقوق الوالدين وعقابه من ربنا . بس مش عاوز ابره . بس حستريح لما اشوفه بيعانى من المرض مثلا و ربنا بيعاقبه على اللى عمله مع انى عارف انه لما يتعب انا اللى حلف بيه على الدكاتره

المشاركة الأصلية كتبت بواسطة someoneels

انا مش حنتقم منه ولا عاوز اذله بايدى لان امى مربتنيش على كده وبعدين عقوق الوالدين وعقابه من ربنا . بس مش عاوز ابره . بس حستريح لما اشوفه بيعانى من المرض مثلا و ربنا بيعاقبه على اللى عمله مع انى عارف انه لما يتعب انا اللى حلف بيه على الدكاتره

لو مصمم تجرب الطريق ده هقولك مؤقتا ماشى لسببين. . . الاول هو انك تعرف بنفسك ان الراحة فى رؤية من تسبب لك فى اذى يعانى هى راحة وقتية و زائلة و غير مشبعة و غير صحية على المستوى النفسى. . . السبب التانى هو ان الراحة دى لما تروح و تفقد مفعولها ساعتها تفتكر كلامى اللى حاولت بيه اوضحلك الطريق الصحيح و الوحيد للشفاء النفسى علشان تبحث اكتر عنه . . . و زى ما قولتلك انت الحمد لله طبيعتك خلاص بقت غير طبيعة ابوك القاسية و الدليل انك بتقول انه لما يتعب ما حدش هيلف بيه غيرك لانك مدرك ان ده واجبك و لازم تعمله مهما كان. . . و ما دام احساسك بالواجب عالى كده يبقى ضميرك كمان يقظ و هيحاسبك بعد كده على مجرد رغبتك فى ان تراه يعانى
ربنا معاك